Ο όρος αναφέρεται στην μεγάλη διάσπαση προσοχής & στην Υπερδραστηριότητα.
Τα Υπερκινητικά Παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε Υπερδιέγερση & Κίνηση, προκαλούν μονίμως φασαρία & συνήθως παρουσιάζουν Εξελικτικές Ανωμαλίες, δηλαδή :
- Καθυστέρηση στην Ομιλία
- Δυσκολία στην εκμάθηση Ανάγνωσης
- Αδεξιότητα στις Κινήσεις
- Αντιληπτικές Ανεπάρκειες
- Αδυναμία Προσανατολισμού στο χώρο
- Δυσκολία στην Κατανόηση των σχημάτων & μορφών.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς αιτίες που την προκαλούν, όμως οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν μεγάλο ρόλο.
Η Κλινική Εικόνα Παιδιών Νηπιακής ηλικίας είναι η Ακόλουθη :
Τρέχουν από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη, μιλούν συνέχεια, βγαίνουν από το σπίτι τρέχοντας χωρίς να ειδοποιήσουν τους γονείς τους, δεν κοιτούν αριστερά-δεξιά όταν περνούν τον δρόμο, σπάζουν & χάνουν τα παιχνίδια τους, πηδούν από τη μια ασχολία στην άλλη, κοιμούνται αργά, ξυπνούν νωρίς, γενικά εξαντλούν παντελώς τους γύρω τους.
Τα σημεία της διαταραχής μπορεί να είναι ελάχιστα ως απόντα, όταν το άτομο βρίσκεται κάτω από αυστηρό έλεγχο, αντιμετωπίζει κάποια καινούρια κατάσταση, ασχολείται με κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον , ενώ αντιθέτως τα συμπτώματα συνήθως είναι έντονα όταν το άτομο βρίσκεται σε μια ομάδα.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ?
- Χρησιμοποιήστε απλές , ξεκάθαρες & άμεσες οδηγίες.
- Χρησιμοποιήστε μόνο μία οδηγία κάθε φορά. Αποφύγετε μεγάλες & πολύπλοκες εντολές, όπως το να ζητάτε από το παιδί να κάνει 2- 3 πράγματα συγχρόνως. Θα το μπερδέψουν. Προχωρήστε στην επόμενη δραστηριότητα μόνο όταν το παιδί έχει ολοκληρώσει την προηγούμενη.
- Κάντε τις ασχολίες ενδιαφέρουσες.
- Το παιδί πρέπει να έχει σταθερούς κανόνες & οι στόχοι δεν πρέπει να αλλάζουν στην πορεία : αν , για παράδειγμα , αναμένετε να σταματήσει να χτυπάει τα άλλα παιδιά & το καταφέρει, δεν θα πρέπει να του αναθέσετε να συμμορφωθεί & με άλλα πράγματα, όπως το να ντύνεται, εκτός κι αν αυτό έχει συζητηθεί προηγουμένως μαζί του. Αλλιώς θα χάσει το ενδιαφέρον του για τις εργασίες που δεν θα μπορέσει ποτέ να ολοκληρώσει.
- Αποφύγετε τις γενικεύσεις , όπως το να περιμένετε να είναι ''φρόνιμο'' η' να '' συμπεριφέρεται καλά''. Περιγράψτε την απαιτούμενη συμπεριφορά πολύ ξεκάθαρα, μην υποθέσετε ότι το παιδί ξέρει τι εννοείται.
- Χρησιμοποιήστε επιβραβεύσεις για την καλή συμπεριφορά. Οι επιβραβεύσεις θα πρέπει να έχουν νόημα για το παιδί & θα πρέπει να έχουν συμφωνηθεί εκ των προτέρων μαζί του.
- Χρησιμοποιήστε επιβραβεύσεις που δίνουν στο παιδί ένα αίσθημα ευθύνης , & ελέγχου.
Πριν ξεκινήσει η ενασχόληση μας με παιδιά που εμφανίζουν συναισθηματικές διαταραχές, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί είναι μοναδική οντότητα & χρειάζεται την δική του ''
ιδιαίτερη'' αντιμετώπιση. Σ'αυτό το σημείο πάντα είναι χρήσιμη η επικοινωνία-συνεργασία με τον υπεύθυνο Σύμβουλο Ειδικής Αγωγής - Κοινωνικό Λειτουργό για την άντληση περαιτέρω πληροφοριών . Σε γενικές γραμμές μια αντιμετώπιση περιλαμβάνει τα εξής :
- Καλό θα είναι να αφιερώνετε επαρκής χρόνος για συζήτηση των ιδιαίτερων αναγκών που έχει το κάθε παιδί.
- Θα πρέπει να διαμορφώνονται συνθήκες , ώστε το κάθε παιδί να αισθανθεί άνετα & ασφαλές. Μπορεί να χρειαστεί κάποιος χρόνος μέχρις ότου να εγκλιματιστεί στο νέο του περιβάλλον, & να αναπτύξει εμπιστοσύνη στον εαυτό του & στους γύρω του.
- Η δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης στα πλαίσια της οποίας θα δίνεται ενθάρρυνση στο παιδί να αποδειχθεί εξαιρετικά σημαντική.
- Βοηθήστε τα παιδιά να διαχειριστούν το χρόνο τους & ενθαρρύνετε τους να δουλεύουν με μικρά κάθε φορά βήματα.
Τα Υπερκινητικά Παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε Υπερδιέγερση & Κίνηση, προκαλούν μονίμως φασαρία & συνήθως παρουσιάζουν Εξελικτικές Ανωμαλίες, δηλαδή :
- Καθυστέρηση στην Ομιλία
- Δυσκολία στην εκμάθηση Ανάγνωσης
- Αδεξιότητα στις Κινήσεις
- Αντιληπτικές Ανεπάρκειες
- Αδυναμία Προσανατολισμού στο χώρο
- Δυσκολία στην Κατανόηση των σχημάτων & μορφών.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς αιτίες που την προκαλούν, όμως οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να παίζουν μεγάλο ρόλο.
Η Κλινική Εικόνα Παιδιών Νηπιακής ηλικίας είναι η Ακόλουθη :
Τρέχουν από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη, μιλούν συνέχεια, βγαίνουν από το σπίτι τρέχοντας χωρίς να ειδοποιήσουν τους γονείς τους, δεν κοιτούν αριστερά-δεξιά όταν περνούν τον δρόμο, σπάζουν & χάνουν τα παιχνίδια τους, πηδούν από τη μια ασχολία στην άλλη, κοιμούνται αργά, ξυπνούν νωρίς, γενικά εξαντλούν παντελώς τους γύρω τους.
Τα σημεία της διαταραχής μπορεί να είναι ελάχιστα ως απόντα, όταν το άτομο βρίσκεται κάτω από αυστηρό έλεγχο, αντιμετωπίζει κάποια καινούρια κατάσταση, ασχολείται με κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον , ενώ αντιθέτως τα συμπτώματα συνήθως είναι έντονα όταν το άτομο βρίσκεται σε μια ομάδα.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ?
- Χρησιμοποιήστε απλές , ξεκάθαρες & άμεσες οδηγίες.
- Χρησιμοποιήστε μόνο μία οδηγία κάθε φορά. Αποφύγετε μεγάλες & πολύπλοκες εντολές, όπως το να ζητάτε από το παιδί να κάνει 2- 3 πράγματα συγχρόνως. Θα το μπερδέψουν. Προχωρήστε στην επόμενη δραστηριότητα μόνο όταν το παιδί έχει ολοκληρώσει την προηγούμενη.
- Κάντε τις ασχολίες ενδιαφέρουσες.
- Το παιδί πρέπει να έχει σταθερούς κανόνες & οι στόχοι δεν πρέπει να αλλάζουν στην πορεία : αν , για παράδειγμα , αναμένετε να σταματήσει να χτυπάει τα άλλα παιδιά & το καταφέρει, δεν θα πρέπει να του αναθέσετε να συμμορφωθεί & με άλλα πράγματα, όπως το να ντύνεται, εκτός κι αν αυτό έχει συζητηθεί προηγουμένως μαζί του. Αλλιώς θα χάσει το ενδιαφέρον του για τις εργασίες που δεν θα μπορέσει ποτέ να ολοκληρώσει.
- Αποφύγετε τις γενικεύσεις , όπως το να περιμένετε να είναι ''φρόνιμο'' η' να '' συμπεριφέρεται καλά''. Περιγράψτε την απαιτούμενη συμπεριφορά πολύ ξεκάθαρα, μην υποθέσετε ότι το παιδί ξέρει τι εννοείται.
- Χρησιμοποιήστε επιβραβεύσεις για την καλή συμπεριφορά. Οι επιβραβεύσεις θα πρέπει να έχουν νόημα για το παιδί & θα πρέπει να έχουν συμφωνηθεί εκ των προτέρων μαζί του.
- Χρησιμοποιήστε επιβραβεύσεις που δίνουν στο παιδί ένα αίσθημα ευθύνης , & ελέγχου.
Πριν ξεκινήσει η ενασχόληση μας με παιδιά που εμφανίζουν συναισθηματικές διαταραχές, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί είναι μοναδική οντότητα & χρειάζεται την δική του ''
ιδιαίτερη'' αντιμετώπιση. Σ'αυτό το σημείο πάντα είναι χρήσιμη η επικοινωνία-συνεργασία με τον υπεύθυνο Σύμβουλο Ειδικής Αγωγής - Κοινωνικό Λειτουργό για την άντληση περαιτέρω πληροφοριών . Σε γενικές γραμμές μια αντιμετώπιση περιλαμβάνει τα εξής :
- Καλό θα είναι να αφιερώνετε επαρκής χρόνος για συζήτηση των ιδιαίτερων αναγκών που έχει το κάθε παιδί.
- Θα πρέπει να διαμορφώνονται συνθήκες , ώστε το κάθε παιδί να αισθανθεί άνετα & ασφαλές. Μπορεί να χρειαστεί κάποιος χρόνος μέχρις ότου να εγκλιματιστεί στο νέο του περιβάλλον, & να αναπτύξει εμπιστοσύνη στον εαυτό του & στους γύρω του.
- Η δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης στα πλαίσια της οποίας θα δίνεται ενθάρρυνση στο παιδί να αποδειχθεί εξαιρετικά σημαντική.
- Βοηθήστε τα παιδιά να διαχειριστούν το χρόνο τους & ενθαρρύνετε τους να δουλεύουν με μικρά κάθε φορά βήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου